Highschool

Sawatdee ghrab,

Vorige week had ik nog een aantal dagen bij Jack en Patricia. Een leerkracht van de hoge school had mij uitgenodigd om haar een week te begeleiden op school en om de zaterdag en zondag daaropvolgend deel te nemen aan English camp op dezelfde hoge school. Ondanks mijn vervelende ervaring met Ieuw op de vorige school, besloot ik om te gaan helpen.
Maandag kwam ik aan op de school en werd door Yuphraporn, de Engels lerares, hartelijk ontvangen. Heel anders dan mijn ervaring, volgde een heel verhaal en uitleg. Een lieve vrouw die geheel openstond voor andere ideeën en ze vroeg zelfs haar te verbeteren op haar lesgeven en taal. Ik zei haar dat het verbeteren niet aan mij was maar dat ik haar zeker zou helpen waar mogelijk. De eerste les begon. Oh mijn Buddha mensen.....wat een triest niveau van Engels. Ik bedoel de leerlingen. Het Engels van Yuphraporn is best goed. Het Thaise accent maakt dat de klanken erg vreemd zijn, om het niet fout te moeten noemen. Maar ze had vaak hetzelfde probleem als de kids.... de t als een sss uitspreken. Bij haar les over tekens zei ze continue size (kwa klank) ipv signs. Ja dat is toch heel wat anders. Buiten het oog van de kinderen, nou ja, tieners, corrigeerde ik haar. Ze nam het gelijk over en werkte ook aan de uitspraak. Ondanks ze een heel zeker mens is, vroeg ze toch telkens voor bevestiging. In de lessen werd door ons perfect samengewerkt. Na elke les volgde een korte evaluatie. Kijk, zo kan het dus ook en is heel anders dan met Ieuw. Haar complimenten maakte me verlegen maar van de andere kant had ik ook zoiets van.....Ieuw, het lag echt niet aan mij. Maar om terug te komen op het niveau van de kinderen. Wat triest zeg. 15-16-17 jarigen die dus al vanaf hun vierde op school Engels hebben. Geen woord...echt. Hieruit blijkt het slechte en belabberde systeem in azië. Ik zeg met name azië want in Nepal was het niet anders. En Eve, de vorige vrijwilliger, was in diverse andere aziatische landen. Precies hetzelfde probleem. Zelf denk ik dat het aan de kwaliteit van de opleiding van de leraar ligt en aan de veel te hoge eisen van de regering. Zoals jullie weten wordt al vanaf de eerste les Engels gewerkt met een veel te hoog niveau waarbij niet aan simpele woordjes en gramatica gewerkt wordt. Nee, knallen, in je hoofd opslaan en gewoon alles overschrijven. Bij een simpele vraag zoals 'what fruit do you like', kijken ze als een kip zonder kop uit hun ogen (hoe de kip dat doet weet ik ook niet maar dat viel me zomaar in, hihi). Een enkeling spreekt best al wat woordjes maar dan spreek ik over maximaal twee kids in een klas van 50.
Nu ik het over getallen heb. Jusus, die school, de enige highschool in de regio....3000 leerlingen en meer dan 250 leraren. 50 kids in een klas. Hihi, als je met pensioen gaat, ken je nog niet al je collegae.
Ik had een hele leuke week. Zeker als je ziet dat Yuphraporn humor, lestechniek (dat noem ik maar even zo want die heb ik natuurlijk niet) en opmerkingen van me overnam en gebruikte in haar lessen. Wat Yuphraporn zich elke keer afvroeg was hoe ik het klaarspeelde de klas op stelten te zetten en op het moment dat ik mijn les hervatte, het gelijk stil was zonder een woord te zeggen. Hihi, weet ik het.....maar het ging wel zo.
English camp was ook erg leuk maar mijn stem liet het afweten en aan mijn al drie weken aanhoudende hoestbuien, kwam maar geen einde. Dat was wat minder.
De avond voor mijn vertrek hadden Jack, Patricia en ik een etentje bij haar thuis. Buddhadomme wat een woning. Twee dienstmeiden, eigen kok enz. Blijkt dat Yuphraporn erg rijk is en dat ze en bedrijf runt om zangers werven voor beroeps muzikanten. Zelf is ze proffessioneel zangeres geweest wat overigens goed te horen is. Leuk dat je van haar dan te horen krijgt dat ik een super stem heb waar ze helemaal weg van was. Ik vroeg haar al om een contract maar dat wimpelde ze af met een brede smile. Een nadeeltje, ze wil weten dat ze rijk is en personeel heeft. Och ja, we hebben allemaal onze dingen. En Ellen, je gaat haar nog ontmoeten hoor want ze heeft ons al voor een etentje uitgenodigd.

Dan had ik deze week nog een leuke verjaardagsparty bij een vriendin van Wat. Wat is mijn super dikke vriendin geworden na onze ontmoeting op English camp twee weken geleden. Wat is de reus van 1.42 cm hoog op de foto die ik eerder plaatste. Zij is goed bekend met het boeddhisme en we hebben hierover fijne gesprekken. Zaterdag komt ze me hier in Nong Khai opzoeken en we zullen dan samen naar een prachtige tempel gaan hier aan het einde van de straat. Ik zal daar, wat ik al vaker heb gedaan in de afgelopen weken, kracht, gezondheid en wijsheid vragen voor iedereen. Ik reciteer altijd met de bekende mantra Um ma ni padme hum. Als ik in de tempels ben en reciteer, voel ik een enorme rust en emotie over me heen. Het blijft prachtig en mysterieus waarom ik dit altijd voel. Ik kan er alleen maar van blijven genieten.

Zoals jullie zagen maak ik dit verslag vanuit Nong Khai. Ik ben gisteren aangekomen in Mutmee guesthouse waar ik zal verblijven tot ik naar huis ga. Hierover alles en meer in de komende dagen.
Sawatdee ghrab.