Vroeg op school
Blijf op de hoogte en volg Fred
07 Juni 2013 | Thailand, Phonphisai
Sawatdee ghrab,
vanmorgen was ik al om 8 uur op school. Op dat moment waren alle kids bezig met het poetsen van de school. Zelfs de kleintjes liepen met een bezem om paden en tegels schoon te krijgen. Alweer kreeg ik de rillingen bij het zien van deze kinderen. Wat zijn ze toch vriendelijk en velen herkenden mij al. Al is dat niet zo moeilijk want ik ben de enige falang. Hun stralende oogjes, de wiebelende teentjes uit de kapotte sokken, de strakke haardos waaronder een vriendelijk gezichtje je aanlacht. Terwijl ze lachen zie je de gaten in de mondjes van het wisselen. Vandaag droegen een blauw uniform.
Nadat ze gepoetst hadden, begon het ochtend ritueel. De ongeveer 200 kids gaan netjes bij elkaar staan. Drie kids voor de groep met een microfoon, twee kids bij de vlaggenmast voor het hijsen van de vlag en een klein drumbandje met xylofoon en twee fluiten. Nadat de drie meiden voor de groep via de microfoon de kids hadden toegesproken, begon het bandje het Thaise volkslied te spelen en door de twee kids werd de vlag gehesen. Geweldig om te zien. Na het volkslied paraderen de 200 kids het terrein af, keurig in rij, op het geluid van het bandje. Op naar de meditatie plaats. De school vindt dat de kids goed geconcentreert moeten zijn om te presteren en om ze tot rust te laten komen. Nou, hierna gaat iedereen naar de klas. Na drie blokken is het pauze waarbij elk kind in de rij gaat staan om hun bordje met eten op te halen. Keurig zitten ze dan in de rij te genieten van hun maaltijdje. En dan staat weer iedereen in de rij om hun eigen bordje af te wassen. Vervolgens verdelen ze zich over het speelterspeelterein.
Mijn lessen vandaag gingen goed al zou je van de ouderen verwachten dat ze meer Engels zouden spreken.Dat zou toch makkelijk zijn maar helaas. Zelfs de sterkere zijn nog zwak en dat komt natuurlijk omdat de regering, net als in Nepal vorig jaar, vindt dat de kinderen bepaalde boeken uit moeten hebben. Dit resulteert tot geen enkele basis en dat alles in het kopje wordt opgeslagen. Dus de kids weten totaal niet wat ze zeggen. Dit kan ik en vele anderen nooit veranderen en je moet er dus maar het beste van maken. En bijles doen ze hier niet aan en de ouders zouden het ook niet willen want waarom moet hun kind Engels praten? Maar.....het was leuk. Een fijne ochtend.
Morgen is het zo ver.... ik ga naar het weeshuis. Eens kijken en mogelijk al een gesprek voeren. Dit weeshuis staat in Nong Khai, zo‘n 40 km hier vandaan. Heel spannend. Meer hierover de volgende keer.
Vanavond hebben we een Koreaanse barbeque gehad. Een pot in de vorm van een emmer met hete kolen en daar bovenop een diepe deksel met een bult in het midden. In de rand wordt dan boullion geschonken en in het midden op de bult wordt het vlees gegrild. Het het vlees ligt niet alleen daar mensen want de termieten vliegen je met bosjes om de oren en landen vaak in je eten. Grrr. De Thai haalt ze lekker met hun stokjes uit hun bord en begint met dezelfde stokjes rustjg verder te eten. Niks voor mij. En bleef het maar bij die termieten. De kevertjes, rode mieren, vliegende mieren, motten, vleermuizen enz enz vliegen rustig om je heen alsof je een soortgenoot bent. Ik kan er nog niet aan wennen.
Lieve mensen, mijn oogleden wegen nu erg zwaar en kan moeilijk bij de les blijven. Ik ga dus stoppen. De volgende keer meer.
Sawatdee ghrab.
vanmorgen was ik al om 8 uur op school. Op dat moment waren alle kids bezig met het poetsen van de school. Zelfs de kleintjes liepen met een bezem om paden en tegels schoon te krijgen. Alweer kreeg ik de rillingen bij het zien van deze kinderen. Wat zijn ze toch vriendelijk en velen herkenden mij al. Al is dat niet zo moeilijk want ik ben de enige falang. Hun stralende oogjes, de wiebelende teentjes uit de kapotte sokken, de strakke haardos waaronder een vriendelijk gezichtje je aanlacht. Terwijl ze lachen zie je de gaten in de mondjes van het wisselen. Vandaag droegen een blauw uniform.
Nadat ze gepoetst hadden, begon het ochtend ritueel. De ongeveer 200 kids gaan netjes bij elkaar staan. Drie kids voor de groep met een microfoon, twee kids bij de vlaggenmast voor het hijsen van de vlag en een klein drumbandje met xylofoon en twee fluiten. Nadat de drie meiden voor de groep via de microfoon de kids hadden toegesproken, begon het bandje het Thaise volkslied te spelen en door de twee kids werd de vlag gehesen. Geweldig om te zien. Na het volkslied paraderen de 200 kids het terrein af, keurig in rij, op het geluid van het bandje. Op naar de meditatie plaats. De school vindt dat de kids goed geconcentreert moeten zijn om te presteren en om ze tot rust te laten komen. Nou, hierna gaat iedereen naar de klas. Na drie blokken is het pauze waarbij elk kind in de rij gaat staan om hun bordje met eten op te halen. Keurig zitten ze dan in de rij te genieten van hun maaltijdje. En dan staat weer iedereen in de rij om hun eigen bordje af te wassen. Vervolgens verdelen ze zich over het speelterspeelterein.
Mijn lessen vandaag gingen goed al zou je van de ouderen verwachten dat ze meer Engels zouden spreken.Dat zou toch makkelijk zijn maar helaas. Zelfs de sterkere zijn nog zwak en dat komt natuurlijk omdat de regering, net als in Nepal vorig jaar, vindt dat de kinderen bepaalde boeken uit moeten hebben. Dit resulteert tot geen enkele basis en dat alles in het kopje wordt opgeslagen. Dus de kids weten totaal niet wat ze zeggen. Dit kan ik en vele anderen nooit veranderen en je moet er dus maar het beste van maken. En bijles doen ze hier niet aan en de ouders zouden het ook niet willen want waarom moet hun kind Engels praten? Maar.....het was leuk. Een fijne ochtend.
Morgen is het zo ver.... ik ga naar het weeshuis. Eens kijken en mogelijk al een gesprek voeren. Dit weeshuis staat in Nong Khai, zo‘n 40 km hier vandaan. Heel spannend. Meer hierover de volgende keer.
Vanavond hebben we een Koreaanse barbeque gehad. Een pot in de vorm van een emmer met hete kolen en daar bovenop een diepe deksel met een bult in het midden. In de rand wordt dan boullion geschonken en in het midden op de bult wordt het vlees gegrild. Het het vlees ligt niet alleen daar mensen want de termieten vliegen je met bosjes om de oren en landen vaak in je eten. Grrr. De Thai haalt ze lekker met hun stokjes uit hun bord en begint met dezelfde stokjes rustjg verder te eten. Niks voor mij. En bleef het maar bij die termieten. De kevertjes, rode mieren, vliegende mieren, motten, vleermuizen enz enz vliegen rustig om je heen alsof je een soortgenoot bent. Ik kan er nog niet aan wennen.
Lieve mensen, mijn oogleden wegen nu erg zwaar en kan moeilijk bij de les blijven. Ik ga dus stoppen. De volgende keer meer.
Sawatdee ghrab.
-
08 Juni 2013 - 11:25
Annemie:
Allereerst, wat een mooie foto's van nog mooiere kinderen!!!!!!!!!
Nou, petje af van hoe je de eerste lessen hebt doorstaan.
Ik zou ook met knikkende knieën voor de klas hebben gestaan ook al ben ik leerkracht.
Frustrerend om mee te maken hoe de regering verplichtingen oplecht zonder zich af te vragen wat het resultaat is.
Krijg zo'n gevoel van: " we voldoen aan de wet, dus dat kunnen we afvinken" . Maar hoe en wat de opbrengst is, is van minder belang. Erg frustrerend.
De Koreaanse barbecue klinkt lekker, alhoewel ik dat "extra gratis vlees" met liefde en plezier zou overslaan!!
Succes bij je eerste kennismaking in het weeshuis. -
08 Juni 2013 - 13:07
Fred Wijnands:
Dank je wel Annemie.
Ik vind het leuk dat je mijn verhalen volgt en nog leuker dat je reageert. Dan hoor ik wat van het thuisfront. Lief dat je complimenten geeft en dank je wel. Al moet ik daar erg aan wennen want ik geef ze wel maar kan ze niet ontvangen. Ik hoop dat ik goede lessen kan geven want ik ben geen leraar maar met inzet en liefde kun je veel.
Vandaag was zeer zwaar in het weeshuis, daarover in mijn verslag.
Groetjes en ik ken je alleen als collega van mijn schat, maar geef je toch een knuffel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
