Het weeshuis deel 2

Sawatdee ghrab.

Ik zit in een prachtig hotel in Chinatown even een uurtje te relaxen na mijn ontbijt. Ellen en ik vertrekken zo naar het vliegveld voor onze vlucht naar Nong Khai. Het komende uur kunnen we niets dus mijn tablet bij de hand en op naar deel twee van het weeshuis.
Ik was gebleven bij de middag en daar pak ik de draad weer op. Nadat ik in Nong Khai wat heb rondgekeken of heb zitten reciteren in een van de prachtige tempels hier, ga ik rond 14:00 uur terug naar het weeshuis. De kids spelen op dat moment. Tijd voor een douche. Nou ja douche... De kids worden een voor een in een klein badje gezet en worden met een bakje water nat gemaakt. Wat zeep, champoo en een bak water er achteraan is de gehele wasbeurt die niet langer dan een minuut duurt. In de handdoek gewikkeld worden ze in de slaapruimte op een tafel gelegd en, nadat ze gedroogd zijn, worden ze ingepoederd. Zelf vind ik de kids van vier maanden het leukste om te wassen. Ik heb het kleine hummeltje in mijn grote handen. De kleine Thaise kraaloogjes kijken me aan in afwachting wat de grote falang met haar gaat doen. Terwijl ik haar stevig in mijn handen houdt, ga ik zitten op een zeer laag krukje waarbij ik bijna op de grond zit. Erg ongemakkelijk moet ik zeggen. Ik pak het bakje water en begin het kleintje zorgvuldig te wassen. Mijn grote hand ten opzichte van de baby maakt het voor mij wat eenvoudiger om haar vast te houden. Heel tevreden laat ze zich lekker wassen waarbij ik met zeep haar lijfje begin in te wrijven. Na haar afgespoeld te hebben, droog ik haar af op genoemde tafel en natuurlijk ben ik wat gulzig met de poeder.... het resultaat was een wit Thai kindje wat meer leek op een Japanse Geisha. Ik doe haar de luier om met daaromheen de gebruikelijke stoffen luier die groter is dan het kind zelf. Tevreden kijken de kraaloogjes mij aan en na een dikke knuffel leg ik haar in haar bedje. Op haar zij, een kussentje in de rug en het flesje in haar mondje. Op naar het tweede kind. Laat ik net de verkeerde hebben.... Die wordt namelijk helemaal gek in het badje, hihi. Springt en draait elke seconde. Na een minuut worstelen ben ik net zo nat als de kleine, haha. Na de wasbeurt en het ritueel met de poeder (ik heb er nu geen Geisha van gemaakt) doe ik de katoenen luier om. De kids dragen allemaal een katoenen luier die echt veel te groot is. Maar bij gebrek aan iets anders.... Ook hem leg ik in zijn bedje. Terwijl ik onderweg ben met zijn fles, begint een ander lekker hard te brullen.....het bed volgesch....volgepoept. Net na de wasbeurt....dus...opnieuw. En geloof me, er zijn leukere dingen te doen. Nadat ik hem verschoond heb en mijn nagels heb schoongemaakt begint de volgende de huilen. De luier volgepiest. Terwijl ik deze weer verschoon vraag ik aan Noi, een medewerkster, om het bedje te verschonen want die veel te grote luier helpt echt niet. Het dekentje is zeiknat, hihi, letterlijk. Tot mijn grote ververbazing wrijft Noi even over de natte plek en legt het kind gewoon terug. Het is maar water krijg ik als antwoord op mijn verbaasde blik in mijn ogen. De kinderen moeten al echt het bed van links naar rechts volgeplast hebben voordat ze en nieuwe deken krijgen. En weet je wat ik nog erger vind. Nadat de medewerkersters de met plas doordrenkte luier hebgen verwijderd, gaan ze gewoon met hun werk verder. Zonder dat de handen worden gewassen gaan ze zo aan andere kinderen, het eten klaarmaken enz enz. Ik kan daar natuurlijk niets over zeggen want een Thai kan absoluut niet tegen kritiek en zou zich door mij aangevallen voelen. Bij eenzelfde geval, ging ik duidelijk en opzichtig mijn handen wassen terwijl de medewerkers stonden toe te kijken met vragende blik. Ik had de hoop dat ik hen kon laten zien hoe het wel moet. De hygiëne is ver maar ook zeer ver te zoeken. Maar dat geldt helaas ook buiten het weeshuis hoor.
Na het wassen en eten spelen we met de kinderen en rond vier uur gaan ze weer naar hun bed en is de speeltijd voorbij. De was wordt dan geregeld. Tientallen luiers van een dag en vele kleertjes worden gewassen cq. opgevouwen. Natuurlijk help ik ook hier aan mee want dat hoort erbij. Hele verbaasde blikken van de dames dat een man de was staat te doen. Dat kennen ze niet in dit land. Na een zeer vermoeiende dag verlaat ik tevreden het weeshuis.
De eerste dagen waren zeer leerzaam maar ook zorgwekkend moet ik zeggen. Vooral de hygiëne. Hier heb je geen geld voor nodig alleen maar zorgvuldigheid. Helaas zal ik dit niet kunnen veranderen maar ik kan ze wel laten zien hoe ik het doe. Al is het voor mij ook maar roeien met de riemen die ik heb.

Geniet van de dag, blijf gezond,

Sawatdee ghrab.