English camp

Sawatdee ghrab beste lezers,

op het moment dat ik begin met dit verslag, zit ik te wachten in een luxe touringcar om terug te rijden naar Phon Phisai. Het is 21:05 Thaise tijd en ik vertrek met de 10 uur durende trip om 21:30. Maar eerst ga ik met jullie terug in de tijd...

Het is woensdagavond, 19 juni omstreeks 18:00 uur plaatselijke tijd. Jack, Eve en Wil (de laatste zijn collegae) en ik komen de tuin binnen van de woning van de directeur van de school. De directeur van Eve en Wil hun school is jarig en heeft ons uitgenodigd voor een feestje. In de tuin stonden tientalle tafels, veel barbeques, gekoelde dranken, grote bakken met ijsklonten en veel personeel. Maar geen feestgangers. We waren alleen. We moesten er om zes zijn maar we hadden natuurlijk te doen met de Thaise gebruiken.....veel te laat komen en je vooral niet haasten. Dat laatste ok maar met te laat komen heb ik moeite. Maar dan kom ik mezelf weer tegen met een ander Thai gebruik....maak je er voornamelijk niet druk om. Terwijl we zaten te wachten werden alle tafels volgepropt met eten. De diverse dames stonden in de rij om bij het karaoke apparaat hun vocale genot met ons te delen. Wij en alle straathonden en katten dachten daar anders over want die renden op hun achterpoten de straat uit met hun voorpoten voor de oren. De mug op mijn arm keek me bijna smekend aan hem zo snel mogelijk uit zijn lijden te verlossen. Dit deed ik uiteraard met alle plezier. Inmiddels kwamen de zeker 100 gasten binnengewandeld. Buiten het vocale gebeuren was het een heel gezellige avond met heerlijk eten en drinken zoveel je wilde. Menigeen bruiloft in Nederland is niet zo groots opgezet.

Donderdag om zeven uur in de ochtend zaten Eve en ik alweer in de auto richting Nong Khai. We waren door de directeuren van de scholen uitgenodigd als lid van hun team, deel te nemen aan de jaarlijks terugkerende studiedag voor schooldirecteuren uit heel het land. Mede met hen en tientalle andere leraren Engels zouden we twee dagen verblijven in een poepsjiek hotel. Nou dat was het ook. Die twee dagen lang routeerden de groepen directeuren van het ene onderwerp naar het andere. Bij elk onderwerp, dat van mij en de vier dames waren bijvoorbeeld hotel en vliegveld, werden diverse leuke dingen gedaan waarbij het doel was de leraren Engelse woorden en zinnen bij te brengen. Nou dat was hard nodig zeg...jusus...van de ongeveer 20 per groep, spraken er nul Engels. Eigenlijk te gek voor woorden dat de directeur van een school geen Engels spreekt. Mag je raden wie van mijn groep voor 90 procent het woord had....yep, oui, moi. Maar ik deed het met veel plezier.
Tot zozover want de bus rijdt en typen is haast onmogelijk ook omdat het licht in de bus ook al uit is.
Voor jullie een regeltje, maar voor mij is het nu 7:30 uur en kom net terug van de bustrip. Ik heb net mijn badkamer volgespoten met troep om de zeer vele muggen even bij hun laatste tocht te begeleiden. Terwijl ik wacht dat het spul is weggetrokken, type ik even verder.
Met veel plezier had ik dus veel het woord. En als de dames leerkrachten het woord hadden, deed ik ze stiekum, buiten het oog van de leraren, wijzen op de vele foutieve uitspraken. Het is overigens niet zo dat de meiden heel slecht Engels praatten, dat viel best mee. Het was/is meer dat de Thai bijvoorbeeld een t als een s of es uitspreken. Dus bij het woord meat bijvoorbeeld, zeggen zij 'meas'.
Na veel lol hadden we een diner. De dames zouden zich allemaal in traditionele kleding hijsen. Na het diner zouden de staff (ik dus ook) een toneelstukje opvoeren. Blijkbaar kan ik erg goed toneelspelen want tijdens het oefenen en bij en na de daadwerkelijke voorstelling, kreeg ik veel ovatie en complimenten : 'you like movietar, you velly good', zoals zij het uitspreken. Ze gingen plat van het lachen en ik kon even vanalles kwijt in het toneelspel. Van het eten heb ik overigens niets gehad want het was alleen vis, brrrrrr.
Vrijdag voelde ik mij helemaal niet lekker toen ik wakker werd. Ik had een, zoals ik het zelf altijd zeg, Borderline aanval. Shaken, draaiende maag, zweet, somber en ja gewoon platgezegd voelde ik me k?t. De dames merkten tijdens de voorbereiding dat ik me niet lekker voelde. Nou, of ze merkten, hihi, want alle opgekropte spanning van afgelopen weken kwam er even uit.....mijn licht ging ineens uit en werd wakker met vele Thaise dames en heren over me heen die mijn kleren losrukten, me aan mijn benen trokken om me te verplaatsen en me volsmeerden met een of andere tijgerbalsum onder mijn neus. Een wonder zou je zeggen dat ik bijkwam maar dat gebeurde wel en al snel voelde ik me beter. Die ochtend heb ik dus niet mee mogen doen voor de lieftallige dames en terwijl ik zat te rusten in de foyer van het hotel, kwamen vele Thaise vrienden naar me toe om met veel zorg te vragen hoe het met me ging en of ik niet naar het ziekenhuis moest, hihi, echt lief maar wat overtrokken. Maar ondanks mijn slippertje waren het twee hele fijne dagen.
Ieuw, mijn Engels lerares, zette me thuis af en ik maakte me op voor mijn busreis naar Bangkok. Daarover meer in het volgende verslag.

Sawatdee ghrab