De boskabouter

Sawatdee ghrab beste lezers,
het weekend is alweer voorbij. Niet echt heel bijzonder. Zaterdagochtend zijn we om 8 uur vertrokken naar de "foresttempel", voor de Engelsen onder jullie....yep..een tempel in het bos. Midden in een bos woont een monnik in een hele kleine tempel, eigenlijk gewoon een kamertje. Die wordt bezocht op verjaardagen of andere speciale gebeurtenissen van een persoon. Die persoon gaat dan een zegen halen.
We vertrokken stip om acht. Stipt is een heel onbekend begrip hier want de Thai is veelal niet stipt. Maar die ochtend moesten ze zelfs op mij wachten want ik was net doende met mijn was op te hangen. Dat is trouwens een erg ondankbaar werkje hier, je kleren wassen. Het gaat allemaal wel in een wasmachine maar als je het gaat ophangen, hangt het tussen de spinnenwebben, muggen, kevers, torren, soms termieten en mieren. Dus als je je onderbroek niet goed uitklopt, kan het heel goed zijn dan zo‘n kleine rode opdonder zijn kaken in je kont zet of zelf je zaakje gaat inspecteren. Nou dan maak jewel een breakedansje: " hey Fred, I didn't now that you could dance like that. Now Jack I am not dancing but a little ant is just eating from my Dutch but". Enfin, terug naar de monnik....
We reden van huis en ik zat met een Spanjaard, zijn Chinese vriendin en mijn collegaatje Eve uit Hollaaaaaand achter in de truck. Een veel voorkomende auto hier. Van de grote weg reden we een veldweg in. Hier had je gelijk zicht over de vlakke rijstvelden die in volle oogst staan (zeg je dat zo?). Het pad en de omgeving werd gesierd door kolossale bamboe van soms wel 30 cm doorsnede. Na vijf minuten door elkaar gerammeld te zijn, kwamen we bij de boskabouter....eh...monnik aan. Hij ontving ons zeer vriendelijk en haastte zich gelijk naar zijn plekje, een mat vlak voor een soort, ik noem het even een altaartje. Met de groep en andere plaatselijke bevolking gingen we voor de monnik op een grote mat zitten. Natuurlijk mag de wai met drie buigingen niet vergeten worden. De dienstmeid van de monnik bereidt het meegebrachte eten. Op grote schalen wordt het eten voor de monnik gezet. Een hoeveelheid eten voor zeker 20 personen. De monnik zegent de mensen en het eten. Hierna pakt hij een grote ronde soort soepketel en haalt van elke grote schotel wat eten af en kiept het in de ketel alsof hij soep gaat maken. Niks is minder waar hoor want hij eet gewoon uit dat ding. De schotels worden dan bij hem weggehaald, op de grote mat tussen de mensen gezet en dan eten maar. Jan en alle man hangt dan met zijn vingers en afgelebberde lepel in de borden met eten. Maar ik was ze voor en had al wat eten op mijn bord gelegd. Pfff wat een ontbijt. Rijst in alle verschillende kleuren en smaken, kip, vis, fruit, loempia's, ei, groentes, enz enz. Terwijl je zit te dineren, want dit is geen ontbijt meer, hangen de honden en katten van de boskabouter om je heen. Ik kon het niet laten een klein katje was kip te geven. Dat kreng was echter zo gulzig dat ik de twee voortanden in mijn vinger had staan. Gewoon geperforeerd. Dom beest, hihi. De monnik werd gedag gezegd en we gingen huiswaarts. Het was heel leuk.
Thuis gekomen ben ik even naar de markt gegaan. Altijd leuk om te zien hoe de plaatselijke producten aan de man worden gebracht. Bij mijn vriendin Sue heb ik wat kippenvleugeltjes gegeten met een heerlijke orange juice. Ik was minder blij dat ik met de fiets was gegaan want ik was na het fietsen weer drijfnat. Later in de middag reden we naar de plaatselijke pottenbakker. Alles met de hand. Geweldig om te zien. De oude man die de potten aan het maken was, werkte er al 66 jaar. Hij maakt zo‘n 50 potten op een dag. De potten verdwijnen in een door hout gestookte oven om gebakken te worden. Ik heb zelf niet met de klei gespeeld en geprobeerd een pot te bakken want ik wilde dat niet met mijn goede kleding doen. De anderen probeerden een pot te maken maar mislukte uiteraard. Dat is erg moeilijk hoor. We bedankten de gastvrijheid en gingen naar huis. Na heerlijk gedouched te hebben tussen de tientalle muggen, gingen we gezamenlijk terug naar Sue om lekker te eten.
Vandaag ben ik met Jack de plaatselijke tempel gaan poetsen waarna ik even gereciteerd heb en speciaal mijn gedachten heb laten gaan naar mijn kleine Tijgertje want ze heeft even een lastige periode. Schatje, papa is bij je en denkt aan je de hele dag. Ik hoop dat mijn reciteren naar Boeddha je zal helpen. Zo dat moest er even uit.
Na het poetsen ben ik wat gaan zwemmen in het plaatselijke zwembadje. Ik nam een heerlijke frisse duik en toen ik boven kwam dacht ik dat mijn ogen wegsmolten. Boeddhadomme wat een hoeveelheid chloor zeg. Maar het zwemmen deed even goed. Hierbij valt me in dat ik nog even wat door de weilanden ben gaan fietsen. Wat foto's. gemaakt van de plaatselijke boeren die de rijst aan het plukken waren en bundelde om ze elders weer te planten. De typische puntige hoedjes beschermden de boeren van de hete zon. Na wat zwaaien en een vriendelijke kai en kon sa bai dee mai ghrab, hoe gaat het met jullie, fietste ik verder. Mijn kleren waren thuis bijna niet uit te krijgen ivm mijn overvloed van vochtverlies.
Tot zo ver mijn weekend. Het gaat jullie goed, een fijne en gezonde week,

Sawatdee ghrab

Hey Tijgertje.....ik noem je niet voor niets mijn tijgertje hè. Kop op..... Succes met je rijbewijs aanvraag en...als je zakt....so what.... liefs, pom rak khun, ik hou van je.